سلام! و سرانجام خبري از شما در دنياي مجازي!‌ديگه داشتم نااميد مي شدم که اصلا به وبلاگت سر مي زني يا نه. و اما درباره ي معمولي بودن... ايني که مشاهده مي کنيد صرف نظر شخصي منه و طبيعي است که اصلا انتظار ندارم همه در اين احساس با من مشترک باشند. و ديگر اين که دنيايي را که در آن همه مشغول قانع کردن همديگر هستند(حتي در مورد احساساتشان) هيچ دوست ندارم. فکر نمي کنم کسي پيدا بشود که چنين دنيايي را دوست داشته باشه. در هر حال ممنون که اومدي به اينجا سر زدي. خيلي وقته تو وبلاگت پست جديدي نزدي. منتظر پست هاي جديدت هستم. راستي!‌ تابستانت پر بار!